Poznaje Andrzeja Krzanowskiego - jako pierwszego z twórców określonych później mianem “pokolenia Stalowej Woli”. Ostatecznie przewartościowuje swoje podejście do muzyki współczesnej.
KD: Spotkaliśmy się wtedy w Olsztynie na obozie Jeunesses Musicales. Byłem już po studiach i miałem wykłady analizy muzyki współczesnej, skupione na muzyce Góreckiego (...) i Ligetiego. (...) Byłem wówczas na etapie antyserialnej fobii i szukałem sojuszników, bliskich ideowo i artystycznie ludzi, którzy włączyliby się w tworzenie festiwalu w Stalowej Woli.
Był to okres, kiedy nastąpiło moje “zerwanie” z Schaefferem.
Szukałem odtrutki na postserializm, na muzykę zdehumanizowaną przez Darmstadt.
[W dyskusji po konferencji “Muzyczny świat Andrzeja Krzanowskiego”, 1988 (wydanie 2000)]